۳۷ اشتباه رایج گرامری در ترجمه های فارسی به انگلیسی

ترجمه فارسی به انگلیسی و بخصوص ترجمه فارسی به انگلیسی متون تخصصی معمولا با اشتباهات گرامری خاصی همراه است، زیرا ماهیت ترجمه های فارسی به انگلیسی تخصصی باعث بروز اینگونه خطاها می شود. در این مقاله ۳۷ اشتباه گرامری رایج که هر کسی ممکن است مرتکب شود و بخصوص در متون ترجمه شده از زبان های دیگر به زبان انگلیسی دیده می شود؛ بیان شده است.

اشتباهات گرامری: اگر در دوران راهنمایی و دبیرستان این اشتباهات گرامری از شاگرد سر بزند، تنبیه می شود. این روزها حتی بزرگترین خوره های گرامر انگلیسی ریسک اینگونه خطاها را دارند. خوشبختانه این جنایتی سبک است (مثل ختم جمله با یک حرف اضافه) تا گناهان کبیره ای مثل your بجای you’re
Their vs. There vs. They’re: این گناه کبیره را مرتکب شوید و هرگز خودتان را نبخشید.”Their” مالکیت را می رساند و “There” نشانگر مکان است. همچنین “They’re” مخفف “they are” است.
Your vs. You’re: وقتی پیامی را دریافت می کنید که “you’re” بجای “your” آمده است، اراده خرس می خواهد که گوشی را به یک طرف پرت نکنیم، درسته؟ بهتر است دوباره شعرهای دوران بچگی را با صدای بلند بخوانیم تا همسایه ها هم بشنوند. اگر می خواهیم دوباره “You’re” که مخفف “you are” است را با “your” که مالکیت را می رساند، اشتباه نکنیم.
Misusing Commas: “Let’s eat Mom” را بجای “Let’s eat, Mom” در نظر بگیرید. این دو جمله معانی کاملا متفاوتی دارند. در جمله اول مامان نقش شام را بازی می کند، هرچند ممکن است در آشپزخانه خوراکی های خوشمزه تری هم وجود داشته باشد.
Its vs. It’s: درمانش راحت است. اگر در جمله از “it is” استفاده کردید و جمله هنوز درست بود، پس اشتباه گرامری رخ نداده است و پاسخ همان است و بهتر است از “It’s” استفاده شود. اگر جواب منفی است و جمله درست بنظر نمی آمد، پس یواشکی آپوستروف را حذف کنید تا جمله درست شود مثل “The wallet was returned to its owner” ، البته حق باشد این اتفاق در واقعیت بندرت می افتد که کیف پول را به صاحبش برگردانند.
Em dash vs. En dash: بین em dash و en dash تفاوت جزئی وجود دارد. خط فاصله ام (“—”) اندکی بلندتر است و بجای کاما، پرانتز یا کالن استفاده می شود. خط فاصله ان (“-“) برای نشان دادن دامنه ای از اعداد (۱۰-۱۵)، تاریخ ها یا زمان استفاده می شود.
Mrs. vs. Ms. vs. Miss: قاطی کردن این سه عنوان گاهی می تواند دردسر ساز باشد، بخصوص وقتی در شروع آشنایی به طرف نامه یا پیام می دهید و یا کارت تبریک می خواهید بفرستید. “Mrs.” برای زنان متاهل و “miss” برای زنان ازدواج نکرده (مجرد و مطلقه و بیوه) استفاده می شود. اگر مطمئن هستید که طرف مطلقه یا بیوه است و یا کلا نمی دانید متاهل یا مجرد است، بهتر است از “Ms.” استفاده کنید. احتمالا در مکاتبات رسمی که نمی دانید برای چند زن و زنان متاهل یا مجرد نامه می نویسید، بهتر از عنوان Sir استفاده کنید که تقریبا معادل جناب در فارسی است.
I vs. Me. vs. Myself: Me، myself و I را نمی توان بجای همدیگر استفاده کرد – گرچه هر سه ممکن است به یک نفر اشاره داشته باشند. در مجموع، “me” شخصی است که فعل روی آن انجام می شود، “myself” به صورت ترکیب عطفی با I استفاده می شود و “I” شخصی است که عمل فعل را انجام می دهد.
Except vs. Accept: Accept = receive (پذیرش = دریافت کردن). Except = exclude (استثنای = به جز) . این جمله را در نظر داشته باشید: رستوران همه کارت های اعتباری را می پذیرد، بجز امریکن اکسپرس (The restaurant accepts all credit cards except American Express).
Capitalizing Job Titles: عنوان شغلی و حرفه ای شخص بایستی با حروف بزرگ شروع شود، زمانی که بلافاصله قبل یا بعد از نامش آورده می شود (President of the United States, Barack Obama / Barack Obama, President of the United States). اما اگر عنوان شخص پس از نام او می آید، نباید با حروف بزرگ نوشته شود مثل: Barack Obama was first elected president of the United States in 2008.
Could’ve vs. Could of: زمانی که صحبت می کنیم “Could’ve” ممکن است خیلی شبیه به “could of” بیان شود. هرچند “could’ve” مختصر “could have” است و به چیزی اشاره دارد که امکانپذیر است اما در واقع در گذشته رخ نداده است (“I could’ve been a rockstar”). تنها زمانی که از “could of” استفاده می شود، زمانی است که بعد از “of” بلافاصله عبارت دیگری بیاید که با “of” شروع شود مثل (“She could, of course, come with us!”).
Affect vs. Effect: Affect = فعل است و به معنی نفوذ وتاثیر است. Effect = اسم است و به معنی نتیجه است.
Overusing Ellipses: Ellipses بطور زیادی در مکالمات متنی عادی استفاده می شود، اما اعراب گذاری بایستی فقط زمانی استفاده شود که از یک موضوع به موضوع دیگر می پریم.
Whose vs. Who’s: از همان راه حل “its” بجای “it’s” استفاده می شود. اگر در جمله بگویید “who is”، آیا مفهوم را بطور صحیح می رساند؟ اگر جواب بله است، درست نوشته اید. اگر جواب خیر است (“Whose jersey is this?”)، از “Whose” استفاده کنید.
Who vs. Whom: از “who” برای “he” یا “she” استفاده می شود و از “whom” برای “him” یا “her” استفاده می شود. همین راه حل را استفاده کنید و نوشته خود را یکبار دیگر چک کنید.
Ending a Sentence with a Preposition: ملا بنویس های گرامری امروزه با این قاعده کنار آمده اند، هرچند بهتر است که متن روشنی بنویسیم، زمانی که می خواهیم یک نامه رسمی بنویسیم.
Starting a Sentence with a Conjunction: بیشتر نویسندگان این روزها از ترکیب عطفی در مکالمات خود برای شروع جمله استفاده می کنند، اما اگر جملاتی که با حرف ربط شروع می شوند، کل رمان شما را آلوده کرده باشند، مطمئنا منتقدان نیویورک تایمز شما را به باد انتقاد خواهند گرفت.
Then vs. Than: Then = زمان. مثلا در جمله اول برویم فروشگاه و سپس برویم بانک (Let’s go to the grocery store first, then the bank). Than = مقایسه. مثلا در جمله من خیلی باهوش تر از مستر بین هستم (I am so much smarter than Bob).
Misusing a Colon: کالن برای معرفی لیست پس از یک جمله کامل (“We covered a lot this week: addition, subtraction and multiplication”)، وصل کردن دو جمله، جایی که جمله دوم بسط جمله اول باشد (“Life is like a box of chocolates: You never know what you’re gonna get”) و همچنین برای بیان زمان، عنوان یا دسته بندی چیزها استفاده می شود.
Pronoun Errors: اطمینان حاصل کنید که ضمایر مفرد (his and her) جایگزین اسامی مفرد (Todd and Sara) و ضمایر جمع (they) جایگزین اسامی جمع (Todd and Sara and Sam) شود.
While vs. Though: While = یک دوره از زمان، در حالی که. Though (“although”) = راه دیگر بیان “هرچند” (“however”) است.
Speaking in Passive Voice: در جملات یا کلام مجهول از اشکال مختلف فعل “to be” از قبیل “was”، “were” و “is” استفاده می شود. صاحبنظران گرامر معمولا سعی می کنند که از جملات مجهول پرهیز کنند زیرا بر این باورند که لحن مجهول کلام موجب تضعیف نوشته های آنها می شود. مثلا جمله معلوم “The bee stung the babysitter” بهتر از جمله مجهول “The babysitter was stung by the bee” نیت نویسنده را می رساند. صرف نظر از اینکه امروزه بیشتر این شکل از کلام را می شنویم.
A while vs. Awhile: زمان زیادی طول می کشد تا این قاعده گرامری وارد کلم شود. هر دوی A while و Awhile برای بیان دوره زمانی استفاده می شوند. اما “a while” برای قطعه ای از زمان و “awhile” برای فاصله زمانی کوتاهی استفاده می شود.
Manipulating Parallel Structure: جملات بایستی ساختار موازی داشته باشند تا مفهوم را درست برسانند. این یکی را در نظر بگیرید: My grandma likes to cook, to bake and sewing. در این جمله فعال “Sewing” چشمک می زند زیرا به موازات اعمال قبلی یعنی آشپزی و کیک پزی نیست، اما اگر بجای آن بنویسیم “to sew”، همانند مابقی افعال، حال افعال موازی هستند و جمله صحیح است.
I.E. vs. I.G.: در اینجا معنی کلی این دو اختصار گفته می شود. “i.e.” به معنی “آن هست” (“that is”) است و “e.g.” مخفف مثال داده شده (“example given”) است. نقطه های بعد از حروف را فراموش نکنید!
Me vs. I: “I” ضمیر سابجکتیو است (“I am cooking Thanksgiving dinner this year”). “Me” ضمیر ابجکتیو است (“She asked me to cook Thanksgiving dinner this year”). موقعی که این دو ترکیب می شوند، سردرگم کننده است و همیشه باید شخص ثالث را در ذهن داشت مثل: “Sara and I cooked Thanksgiving dinner together”.
To vs. Too: To = حرف اضافه است. (“We’re going to the circus.”) Too = قیدی است به معنی “علاوه بر” بنابراین “Michelle is going to join us at the circus too.”
Thinking Data is Plural: بر خلاف عقیده عمومی، “data” مفرد است. اما هر دو نوع استفاده استاندارد است، بنابراین در هر صورت اگر می خواهید کاملا رسمی و استاندارد نوشته باشید، بجای آن از “results” یا “information” استفاده کنید، وقتی در مورد توده و حجم داده جمع صحبت می کنید.
Less vs. Fewer: Fewer = چیزهای قابل شمارش (puppies!). Less = چیزهای غیر قابل شمارش (love!).
None in Plural Form: این قاعده در واقع بصورت افسانه مانده است اما در موردش حرف بزنیم. اگر شما در مورد یک شی مفرد صحبت می کنید (“None of the food is contaminated”)، پس “none” مفرد است. اگر در مورد مسئله ای جمع می گویید (“None of the boys were late to the picnic”) باز هم صحیح است. در واقع می گویند که None بازمانده انگلیسی باستانی است و در اصل nan بوده است که به معنی ‘not one’ است و هزاران سال است همینطور برای افعال مفرد و جمع استفاده شده است.
Dangling Modifiers: تعدیل گر آویزان زمانی رخ می دهد که از کلمه یا عبارتی برای توصیف چیزی استفاده می شود که مشخص نیست و … جمله به همان شکل … تمام می شود. برای مثال: “Having finished dinner, the dishwasher was turned on” (On what?!) بهتر است بگوییم: “I finished dinner, and then I turned on the dishwasher”
Assure vs. Insure vs. Ensure: Assure به معنی قول دادن،insure به معنی محافظت در مقابل و ensure به معنی اطمینان حاصل کردن است. بنابراین باید بین این سه کلمه تمایز قائل شد. بنابراین اطمینان حاصل کنید (ensure) که خانه خود را بیمه (insured) کرده باشید یا ممکن است مشکلات بزرگتری در گرامر پیدا کنید. من به شما قول (assure) می دهم که ارزشش را دارد.
Between vs. Among: از “between” زمانی استفاده کنید که در مورد یک آیتم، گروه یا فرد صحبت می کنید. از “Among” زمانی استفاده می شود که به گروهی از آیتم ها یا افراد اشاره می شود. مثل دعوا بین دو معلم یا بین معلمان مقطع دوم و سوم (between) در گرفت و مشاجره بین مردم یا معلمان (Among) شروع شد.
Double Negatives: ممکن است شکسپیر از جمله منفی دوبله استفاده کند و مشکلی پیش نیاید (“You know my father hath no child but I, nor none is like to have…”)، اما یک انسان در سال ۲۰۱۷ نمی تواند بگوید “I don’t want nothing” زیرا دیگران فکر می کنند بیخودی ناله می کند.
Have vs. Has: بیشتر “have” با ضمیرهای I / you / we / they و اسامی جمع استفاده می شود. اما “Has” با ضمیرهای he / she / it و اسامی مفرد استفاده می شود.
Was vs. Were: از “was” زمانی استفاده کنید که چیزی واقعا رخ داده است (“I was at the mall today”). از “were” در موقعیت های فرضی استفاده کنید. بیانسه صحیح می خواند وقتی می گوید “If I Were a Boy” و شما هم می توانید برای موقعیت های فرضی همین کار را بکنید.
Describing an Entity as They: به یک نهاد تجاری مثل تارگت یا استارباکس بایستی با “it” و نه “they” اشاره شود مگر زمانی که در مورد کارمندان آن صحبت می کنید.
Alot vs. A lot: خوبه که نرم افزارهای چک اسپل این مورد را خطا می گیرند. “Alot” یک کلمه نیست و “a lot” به معنی مقادیر زیاد است.