چاقی و سرطان در مواضع آناتومیک اصلی: شواهد چتری از ادبیات موضوع
چکیده
زمینه و هدف پژوهش
شواهد قوی حاکی از ارتباط بین چاقی و ۱۱ سرطان که بیشتر سرطان احشای گوارشی و بدخیمی های مرتبط با هورمون در زنان است در دسترس قرار گرفت. این شواهد از مطالعه چتری جدیدی بدست آمد که در ژورنال پزشکی بریتانیا چاب شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی قوت و روایی شواهد حاصله از ارتباط بین چاقی و ریسک ابتلا به سرطان یا مرگ از سرطان بود.
مواد و روش ها
این مطالعه از طرح تحقیق بازنگری نظامدار چتری (Umbrella review of systematic reviews) و فراتجزیه (meta-analyses) تبعیت می کند. داده های مطالعه از منابع و بانک های اطلاعاتی مربوطه مثل پابمد، امبیس، مدلاین جمع آوری و به صورت دستی از منابع بازیافت شده غربالگری گردید. معیار ورود مطالعه طرح تحقیق بازنگری نظامدار یا فراتجزیه مطالعات مشاهده ای بود که به ارزیابی رابطه بین شاخص های بافت چربی و چاقی و ریسک ابتلا به یا مرگ از سرطان پرداخته بودند.
تجزیه و تحلیل اولیه داده ها روی کشف مطالعاتی بود که به بررسی ارتباط چاقی مداوم پرداخته بودند. شواهد حاصله از مطالعات به صورت قوی، فوق العاده نزدیک، نزدیک یا ضعیف دسته بندی شد پس از اینکه معیارهای ورود شامل معناداری آماری اثر تصادفی، بزرگ بودن مطالعات فراتجزیه، تعداد موارد سرطان، همگنی بین مطالعه ای، فاصله اطمینان ۹۵%، تاثیر ناچیز مطالعه، معناداری مفرط سوگیری، تحلیل حساسیت و اعتبار بالا اعمال گردید.
یافته ها
۲۰۴ مطالعه فراتجزیه به بررسی رابطه بین هفت شاخص چاقی و ابتلا یا مرگ از سرطان پرداخته بودند که به بررسی ۳۶ نوع سرطان اصلی و زیردسته های آنها پرداخته بودند. از این تعداد ۹۵ فراتجزیه که مطالعات مقطعی بوده و از مقیاس پیوسته برای اندازه گیری چاقی استفاده کرده بودند، تنها ۱۲ مطالعه (۱۳%) ارتباط چاقی با نه سرطان را با شواهد قوی حمایت کرده بودند. افزایش شاخص توده بدن با ریسک بالای ابتلا به سرطان آدنوکارسینوم مروی، کانسر کولون و رکتوم در مردان، سرطان مجرای صفراوی و پانکراس، سرطان آندومتر در زنان یائسه، سرطان کلیه و مولتیپل میلوما همراه بود. افزایش وزن و نسبت دور کمر به دور ران با ریسک بالاتر سرطان پستان پس از یائسگی در زنانی که هرگز از درمان جایگزینی هورمونی استفاده نکرده بودند و سرطان آندومتر به ترتیب همراه بود. افزایش ریسک ابتلا به سرطان برای هر ۵ کیلوگرم بر متر مربع افزایش شاخص توده بدن در دامنه ۹% (ریسک نسبی ۱٫۰۹، فاصله اطمینان ۱٫۰۶ تا ۱٫۱۳) برای سرطان رکتال در مردان به ۵۶% (۱٫۵۶، ۱٫۳۴ تا ۱٫۸۱) برای سرطان سیستم مجرای صفراوی همراه بود. ریسک سرطان پستان پس از یائسگی در بین زنانی که درمان جایگزینی هورمون استفاده نکرده بودند به اندازه ۱۱% برای هر ۵ کیلوگرم افزایش وزن دوران بلوغ (۱٫۱۱، ۱٫۰۹ تا ۱٫۱۳) و ریسک سرطان اندومتر به اندازه ۲۱% به ازای هر ۰٫۱ افزایش نسبت دور کمر به دور ران (۱٫۲۱، ۱٫۱۳ تا ۱٫۲۹) افزایش نشان داد. پنج ارتباط دیگر با شواهد حمایتی قوی گزارش شده بود: افزایش وزن و سرطان کولورکتال، افزایش شاخص توده بدن و سرطان کیسه صفرا، گاستریک کاردیا و سرطان تخمدان و مرگ میر ناشی از مولتیپل میلوما.
نتیجه گیری
گرچه ارتباط بین چاقی و ریسک سرطان به طور وسیعی مطالعه شده است، ارتباط بین تنها ۱۱ نوع سرطان (آدنوکارسینوم مری، مولتیپل میلوما، سرطان های گاستریک کاردیا، کولون، رکتوم، سیستم مجرای صفراوی، پانکراس، سینه، اندومتر، تخمدان و کلیه) توسط شواهد قوی حمایت شده است. سایر رابطه ها می تواند دقیق باشد اما هنوز عدم اطمینان زیادی وجود دارد. چاقی یکی از بزرگترین مشکلات سلامت و بهداشت همگانی امروزی است، شواهد قوت ارتباط بین ریسک ها ممکن است به انتخاب دقیق تر افراد در خطر بالاتر سرطان کمک کند و آنها را برای برنامه های فردی پیشگیری هدایت کند.
واژه های کلیدیبازنگری نظامدار، بازنگری چتری، فراتجزیه، چاقی، سرطان
منبع:
Kyrgiou M., Kalliala I., Markozannes G. et la. (2017). Adiposity and cancer at major anatomical sites: umbrella review of the literature, BMJ; 356, j477: 1-10.